اسم من ریحانه است، مادر 3 فرزند.
دوران درس و دانشگاه رو که می گذروندم، فکر می کردم همه زندگی خوندن يك رشته ی به نام دريك دانشگاه به نامه، هرگز به زندگی خانوادگی ام و به خصوص، مادری به طور جدی فکر نمی کردم، اما وقتی سیزده سال پیش مادر شدم فهمیدم که اوج تجلی عشق در مادر بودن دیده می شه و ثمره هستی آدم توی این موجود کوچولوی دوست داشتنی خلاصه می شه، و اين بود كه "هانا" دختر اولم سیزده سال پیش به زندگی ام رنگی تازه داد.
. امروز فرصتی پیش اومد تا هانا رو پیاده به مدرسه ببرم، یه پیاده روی ۴۰ دقیقه ای بود توی هوای دلپذیر زمستونی، از دیشب با هم تصمیم گرفته بودیم که زودتر بریم تا سر راه بتونیم حلیم بخوریم ! 😋
باورم نمی شد که انقدر مشغول گپ و گفت بشیم که مغازه حلیم فروشی رو رد کنییم! 😂 عجب حلیمی تو این هوای خیییلی سرد!! من که تقریبا دستهام بی حس شده بود. از گرمای حلیم فروشی آرام گرفتم ولی این نوجوان ها یه بخاری تو تنشون دارن.😂
من که تند تند همون جا به خدمت جناب حلیم رسیدم اما هانا ترجیح داد در ادامه قدم زدن تا راه مدرسه و در هوای خنک ! جناب حلیم رو بخوره😉 خب راستش رو بخواید اونقدر هم تک خوری نکردیم! همراه خودمون یه ظرف نگهدارنده و بهداشتي گلس لاک داشتیم تا بتونم برای اعضای خونه هم حلیم ببرم. این طوری هم از ظرف های یکبار مصرف پلاستیکی که برای سلامتی مضر هستند اجتناب کردم، هم محیط زیست رو از دست یه یکبار مصرف دیگه نجات دادم😉🌱
این بار که پیاده بودیم، اما ما همیشه تو ماشینمون یه دونه از ظرف های گلس لاک را داریم، خیلی مفيدند و به درد بخور.
